Μεταφράσεις

Peter Gelderloos: Τα Κοινά και η Σπάνη. Ένα μανιφέστο εναντίον του καπιταλισμού 

Τα κοινά δεν είναι μια αρχαία και ξεπερασμένη πραγματικότητα, αλλά μια διαρκώς παρούσα πιθανότητα που εμφανίζεται στην καθημερινή μας ζωή, σε αντίθεση με το μύθο του καπιταλισμού περί σπανιότητας. Μετά την ιδιωτικοποίηση και περίφραξη της καλλιεργήσιμης γης στην Ευρώπη από τον 15ο έως τον 17ο αιώνα, στην Ινδία και σε άλλες αποικίες τον 18ο και 19ο αιώνα καθώς και σε περιοχές της Αφρικής σήμερα, τα δάση, οι δασικές εκτάσεις, οι βάλτοι και τα λιβάδια έγιναν τα κυρίως κοινά, διότι ο καπιταλισμός δεν ήταν ακόμη σε θέση να εκμεταλλευτεί αυτές τις περιοχές αποτελεσματικά. Σε αυτά τα κοινά οι άνθρωποι συγκέντρωναν φρούτα, καρπούς, φαρμακευτικά φυτά, καύσιμα και δομικά υλικά, έβοσκαν τα ζώα, κυνηγούσαν και ψάρευαν. Δεν ήταν σε θέση να έχουν ψωμί από τα δάση και τα βοσκοτόπια, αλλά μπορούσαν να ικανοποιήσουν τις περισσότερες από τις άλλες ανάγκες τους.

Οι δεξιότητες, η κουλτούρα και η παραδοσιακή σοφία αποτελούν επίσης κοινά. Αποτελούν εργαλεία που βοηθούν τους ανθρώπους να κατανοήσουν το περιβάλλον τους, να αποκτήσουν τα προς το ζην και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής τους. Κατά το παρελθόν, τα εργαλεία αυτά μοιράζονταν μέσα στην κοινωνία. Για περίπου έναν αιώνα, ο καπιταλισμός έχει προσπαθήσει όλο και περισσότερο να ιδιωτικοποιήσει τη γνώση και τον πολιτισμό. Πολλοί άνθρωποι αντιστέκονται στην ιδιωτικοποίηση των πνευματικών και πολιτισμικών κοινών. Μερικοί άνθρωποι καταστρέφουν τις γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες των εταιρειών που επιδιώκουν να κατοχυρώσουν δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την ίδια τη ζωή. Ορισμένες κοινότητες αυτοχθόνων δεν θέλουν τους ανθρωπολόγους, τους βιολόγους και άλλους ερευνητές να τους καταγράφουν και να κατοχυρώνουν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας την παραδοσιακή τους μουσική, την λαϊκή ιατρική ή κάποιους σπόρους. Τέλος, μερικοί άνθρωποι μοιράζονται τη μουσική και την τέχνη τους μέσω των Creative Commons και όχι μέσω των πνευματικών δικαιωμάτων.

Jerome Roos:Κινητοποίηση για τα κοινά: μαθήματα από την Ιταλία

Η διαμόρφωση της ιδέας ότι η στέγαση αποτελεί κοινό αγαθό και το εισόδημα καθολική παροχή έχει τη δυνατότητα να διευρύνει σε μεγάλο βαθμό τους πολιτικούς μας ορίζοντες. Πρώτα απ’ όλα, η έννοια του εγγυημένου εισοδήματος συντρίβει την καπιταλιστική άποψη ότι οι απλοί άνθρωποι πρέπει να πωλούν την εργατική τους δύναμη σε κάποιον εργοδότη μόνο και μόνο για να επιβιώσουν. Αναγνωρίζει το γεγονός ότι οι κοινωνίες μας (τουλάχιστον στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική) έχουν συσσωρεύσει αρκετά κεφάλαια με τα χρόνια, ώστε να μπορούν να καλύπτουν για όλους τουλάχιστον τις βασικές ανάγκες για μια λιτή διαβίωση. Και παρέχει μια συγκεκριμένη εναλλακτική λύση για την καταπολέμηση της βαθιάς αίσθησης άγχους που προκαλεί η εργασιακή επισφάλεια. Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία: καταργώντας την εξάρτηση από τη μισθωτή εργασία για την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών, θα υπάρξουν σοβαροί μετασχηματισμοί στις κοινωνικές σχέσεις και στη φύση της καθημερινής ζωής.